Fibromyalgie en het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) zijn complexe syndromen die gekenmerkt worden door een combinatie van samenhangende symptomen waarvan de oorzaak (nog) niet bekend is. Fibromyalgie verwijst naar pijn in het bindweefsel (fibro), de spieren (my) en algemene pijn (algie).

In de reguliere geneeskunde wordt de diagnose vaak gesteld op basis van de drukpuntgevoeligheid van achttien specifieke plekken op het lichaam, de zogenaamde tenderpoints. Als een persoon pijn ervaart bij elf van deze achttien punten en daarnaast andere symptomen rapporteert, zoals extreme vermoeidheid, slaapproblemen, hoofdpijn, angsten, depressie, concentratie- en geheugenstoornissen, droge ogen en mond, darmklachten en algemene malaise, kan de diagnose fibromyalgie worden gesteld. Er is een overlap met andere aandoeningen zoals het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) en de ziekte van Lyme. Overlappende symptomen zijn langdurige vermoeidheid, inspanningstolerantie, cognitieve stoornissen, algemene pijn en gevoeligheid, en overgevoeligheid voor chemicaliën of straling. Het verschil tussen CVS en fibromyalgie ligt voornamelijk in het aspect van pijn: bij CVS gaat het vooral om spiervermoeidheid, terwijl bij fibromyalgie spierpijn overheerst. Een ander belangrijk verschil bij fibromyalgie in vergelijking met CVS is het verstoorde slaappatroon.

Hoewel de precieze oorzaak van deze aandoeningen nog onbekend is, zijn er verschillende speculaties, variërend van virale of bacteriële infecties tot trauma na een ongeluk of andere aandoeningen zoals lupus of reumatoïde artritis. Vaak is er sprake van een multifactoriële oorzaak, waarbij verschillende factoren een rol spelen. De behandeling van fibromyalgie en CVS is dan ook afhankelijk van de individuele behoeften van de patiënt.

Fibromyalgie en het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) zijn complexe syndromen die vaak gepaard gaan met chronische pijn. Chronische pijn wordt gekenmerkt door aanhoudende pijnklachten die langer dan drie maanden aanhouden, zelfs nadat de oorspronkelijke blessure of aandoening is genezen. Chronische pijn kan het gevolg zijn van een letsel of een infectie, maar er kan ook een aanhoudende oorzaak verantwoordelijk zijn. Bij chronische pijn worden de pijnbanen tussen de pijnbron en de hersenen (verwerkingscentrum) langdurig geprikkeld waardoor ze steeds gevoeliger worden. De pijngrens gaat dan omlaag waardoor je steeds sneller en heviger pijn voelt. De pijn is dan geen goede graadmeter meer van de hoeveelheid bedreiging of weefselschade. Dit proces heet sensitisatie. Chronische pijn kan een enorme invloed hebben op het dagelijks functioneren en de levenskwaliteit van mensen.

Om dit proces om te keren is het belangrijk op de verschillende factoren van chronische pijn te gaan werken: hoe de patiënt denkt over pijn, het inbouwen van voldoende herstel en rustmomenten, het beperken van stress en negatieve emoties, het opbouwen van fysieke activiteit en het dempen van pijn. Via aangepaste oefeningen, advies en manuele technieken wordt dit proces teruggedrongen. Kinesitherapie speelt een belangrijke rol bij de behandeling van chronische pijn. Een kinesitherapeut kan een individueel behandelplan opstellen dat gericht is op het verminderen van pijn, het verbeteren van de fysieke functie en het vergroten van de kwaliteit van leven. Door middel van specifieke oefeningen, bewegingstherapie en technieken zoals manuele therapie kan de kinesitherapeut de pijn helpen verminderen en de functionaliteit van het lichaam herstellen.

Een van de belangrijkste doelen van kinesitherapie bij chronische pijn is het verbeteren van de kracht, flexibiliteit en stabiliteit van de spieren en gewrichten. Door het opbouwen van sterke en gezonde spieren kan de belasting op pijnlijke gebieden worden verminderd, waardoor de pijn afneemt en de mobiliteit verbetert. Bovendien kan de kinesitherapeut technieken toepassen zoals triggerpointmassage, stretching en mobilisatie om de spieren en weefsels te ontspannen en de doorbloeding te verbeteren.

Naast het fysieke aspect speelt kinesitherapie ook een rol bij het aanpakken van de psychologische en emotionele aspecten van chronische pijn. Kinesitherapeuten kunnen technieken gebruiken zoals ontspanningsoefeningen, ademhalingstechnieken en mindfulness om de stressrespons te verminderen en de pijnervaring te beïnvloeden.

Het is belangrijk op te merken dat kinesitherapie bij chronische pijn meestal deel uitmaakt van een multimodale behandeling, waarbij verschillende benaderingen worden gecombineerd, zoals medicamenteuze therapie, psychologische ondersteuning en levensstijlaanpassingen. Samenwerking tussen zorgverleners en een gepersonaliseerde aanpak zijn essentieel voor een effectieve behandeling van chronische pijn.

Het doel van kinesitherapie bij chronische pijn is niet alleen gericht op het verminderen van de pijn, maar ook op het vergroten van de functionaliteit, het herwinnen van een actieve levensstijl en het verbeteren van de algehele levenskwaliteit. Door middel van een individueel afgestemd behandelplan kan kinesitherapie een waardevolle bijdrage leveren aan het beheersen en verminderen van chronische pijn.